دکتر بلید یا ریخته‌گری نواری چیست؟

مولف: علی کوثری مهر

ریخته‌گری نواری یا دکتر بلید

ریخته‌گری نواری (دکتر بلید) یک روش انباشت لایه ضخیم است که در آن لایه‌ای یکنواخت بر اثر کشیده شدن یک تیغه بر روی جوهر ایجاد می‌گردد. در این روش بایستی یک فاصله‌ی جدا کننده‌ی مشخص بین زیرلایه و تیغه وجود داشته باشد. این فرآیند می‌تواند برای ایجاد لایه‌هایی با طول بلند، به صورت معکوس انجام شود به صورتی که زیرلایه حرکت کند و تیغه در محل خود ثابت باشد. محدوده‌ی ضخامت پوشش، بازه‌ی گران‌روی جوهر و میزان بارگیری پودر در این روش به ترتیب 10 میکرومتر تا 1 میلی‌متر، 100 تا 130 mPa-s (رفتار نیوتونی جوهر ضروری نیست) و 10 تا 40 درصد حجمی است. گرانروی جوهر در این روش بایستی هم به میزان کافی بالا باشد تا از جریان غیر قابل کنترل جوهر از کفه‌ی مخزن جلوگیری شود و هم بایستی به میزان کافی پایین باشد تا بتواند در هنگام حرکت نسبی زیرلایه به تیغه به طور پایدار جریان پیدا کند. ضخامت پوشش به فاصله‌ی میان تیغه و زیرلایه (l_db)، چگالی جوهر (ρ_i)، گرانروی جوهر (η_i)، چگالی بدنه‌ی خام لایه (ρ_gb)، سرعت نسبی زیرلایه (ν_s) و فشاری که توسط جوهر در مخزن اعمال می‌گردد (Δp)، وابسته است.

h∝(ρ_i/ρ_gb)[1+(h₀²Δp)/(6η_iν_sl_db)]

منابع:

1. Dorey R (2012) Thick-film deposition techniques: How to make thick films – the processing techniques used to create films. Ceram Thick Film MEMS Microdevices 63–83. Webpage