info@kosartech.com
مولف: علی کوثری مهر
پلیمریزاسیون بین سطحی یک روش انباشت لایه ضخیم است که در آن ابتدا لایهی ضخیم ایجاد می‌گردد و سپس در تماس با زیرلایه قرار می‌گیرد. محدوده‌ی ضخامت پوشش، بازه‌ی گران‌روی جوهر و میزان بارگیری پودر در این روش به ترتیب 1 تا 20 میکرومتر، کوچکتر از 0.01 Pa-s (رفتار نیوتونی جوهر ضروری نیست) و کوچکتر از 10 درصد حجمی است. این فرآیند می‌تواند توسط بکارگیری دو مایع مخلوط نشدنی (امتزاج ناپذیر) صورت پذیرد. ابتدا پودر مورد نظر و یک سیستم پلیمری آبیده شونده در محلولی حل نشونده در آب (مانند هگزان) به صورت سوسپانسیون در می‌آیند. سپس سیستم غیر آبی شکل گرفته در بالای لایه‌ای آبی معلق می‌شود که در آن زیرلایه قرار گرفته است. در مرحله‌ی بعد همانطور که آب سیستم پلیمری را تجزیه‌ی آبی (آبکافت) می‌کند یک واکنش پلیمریزاسیون در سطح مشترک اتفاق می‌افتد که موجب شکلگیری یک لایهی ضخیم در سطح مشترک می‌شود. پس از گذشت زمان، آب تخلیه می‌گردد و موجب می‌شود تا لایهی ضخیم به آرامی پایین بیاید و بر روی زیرلایه‌ی در حال انتظار بنشیند. این رهیافت به خوبی مناسب روش سل-ژل کامپوزیتی است که در آن مواد سل-ژل در حضور آب تجزیه‌ی آبی می‌شوند.
بافت‌سازی یک فرآیند است که می‌تواند موجب بهبود برخی از خواص پوشش‌ها شود و در آن تمام دانه‌ها در جهتی مشخص همراستا می‌شوند. این فرآیند تنها زمانی قابل استفاده است که فرآیند انباشت قادر باشد یک نیروی برشی یک سویه تولید کند و جوهر شامل ذراتی سوزنی (دراز و کشیده) باشد. اکثر روش‌های انباشت قادر به انجام این موضوع نیستند زیرا تنش برشی یک سویه‌ی مورد نیاز را اعمال نمی‌کنند. فرآیندهایی که می‌توانند برای این موضوع استفاده شوند شامل پوشش‌دهی دورانی و ریخته‌گری نواری هستند.
